Hayat Bir Emanet – Şiir

Anne ocağına  düştüm  sıfır yaşında
Geliştim, büyüdüm, göbek taşında,
Göz açtım, saç büyüttüm, sıcak  kucağında
Annem, burası emanet git artık dedi,

Kundakla bezlendim, sütle beslendim
Patik giyer oldum, bezle süslendim.           
Beşikte uyudum, canla seslendim
Annem burası emanet git artık dedi

Giydim lastik çizmeyi, başladım oyuna
Oynar oldum koçar oldum sokakların boyuna
Anneme ablama yoldaş oldum yoluna
Annem, sokaklar emanet gel  artık dedi. 

Yedisinde başladım   çizgileri  çizmeye
Dokuzun da  başladım artı eksi düzmeye
Dar geldi kitaplarda soruları çözmeye
Öğretmen, burası emanet git artık dedi 

Büyük sınav sonucu, orta eğitim başladı
Gurbete ilk çıkış, gözde yaşlar başladı
Dersler ,  sınavlar  birbirini taşladı
Müdür, burası emanet git artık dedi.

Asker oldum,  silahlarla eğitime başladım
Gün geçtikçe mermilerle hedefleri taşladım
Vatan i  görevi  teskereyle sonladım
Komutan, burası emanet git artık dedi

Çocukluk gençlik bitti, yaş kemale erdi.
Babam beni sevdiğimle everdi
Ailem  beni çok  çok  severdi
Babam, burası emanet git artık dedi

Düştüm yollara, gurbet ellere
Emanet ettim kendimi yad ellere
Koştum paraya pula kariyere
Eller, burası emanet  git artık dedi

 Doğdum büyüdüm hayata yol oldum
Çocuk oldum genç oldum adam oldum
Baba oldum, dede oldum, dost oldum
Yuva kurdum aile oldum kul oldum
ALLAH,  orası emanet  gel  artık  dedi.

YILMAZ ESEN- Ankara
02.02.1961 (doğum yıl dönümüm)
Olur-Akbayır köyü