Ey Anadolum, güzel yurdum, – Mehmet POLAT

Ey Anadolu’m, güzel yurdum, Türkiye’m! Sen bin yıldır milletimize Halil İbrahim sofrası oldun. Biz çoğaldıkça sen bereketlendin. Senin suyunu içtik, havanı soluduk, ekmeğini yedik, sofranda beslendik. Bir fincan kahvenin kırk yıl hatırı varsa Türkiye’min bu bereketli sofrasının sonsuza kadar hatırı vardır. Ey Cumhuriyet’im! Günlerden bir gün…

Uzak değil, dün gibi yakın. Ne Fatih’le İstanbul, ne Süleyman’la Viyana önlerindeyiz. İstiklâl Savaşı’nın zor günlerindeyiz. Yukarıda gök çökmüş üzerimize, aşağıda yer yarılmış yutmuş bizi. İngiliz’i, Fransız’ı, Yunan’ı kıskıvrak yakalayıp tutmuş bizi. Sonunda Seyit Çavuş’un, bir zeybeğin, bir dadaşın, bir adsız kahramanın attığı mermi bu savaşta dengeyi bozmuş. İşte bu dengenin önderi ATATÜRK, bayramı CUMHURİYET’tir.

Bilmeyenler bilsin, bilenlere selâm olsun. Ey Anadolu’m, güzel yurdum! Sen, kederi kederimize, sevinci sevincimize, kaderi kaderimize benzeyen ölümsüz vatanımız. Ağrı’da dik başlı, güneyde Fırat akışlı, Toroslar’da sümbül kokuşlu, Antalya’da dört mevsim yazlı, Erzurum’da on bir ay yirmi dokuz gün kışlı Türkiye’m… Zonguldak’ta kömür gözlü, Isparta’da gül yüzlü Anadolu’m… Sen bin yıldır doğanımıza beşik, ölenimize mezar oldun. Bizler de beşikten mezara kadar sana sahip çıkacağız. Ey Cumhuriyet’im! Günlerden bir gün… Uzak değil, dün gibi yakın. Ne Fatih’le İstanbul, ne Süleyman’la Viyana önlerindeyiz. İstiklâl Savaşı’nın zor günlerindeyiz. Bütün düşmanlarımız kıskıvrak yakalayıp tutmuş bizi. Sonra biri Dicle, biri Fırat, biri Sakarya… Anadolu’nun bağrında ayağa kalkmış üç kardeş ırmak. Aynı vatan, aynı bayrak…

Bu savaşta üç nehrin bir düşmana akması dengeyi bozmuş. İşte bu akışın önderi ATATÜRK, meyvesi CUMHURİYET’tir. Bu akışı bilmeyenler ne bilsin, bilenlere selâm olsun.

Ey Anadolu’m, güzel Türkiye’m! Bir gün bir Ferhat sendeki bir güzele sevdalandı. Bu sevda uğruna dağları deldi. Ey güzel yurdum, biz sendeki bir değil, bin bir güzelliğe sevdalıyız. Senin için dağları değil, çağları bile deleriz. Uğrunda bir kere değil, bin kere ölürüz. Ey Cumhuriyet’im! Günlerden bir gün… Uzak değil, dün gibi yakın. Ne Fatih’le İstanbul, ne Süleyman’la Viyana önlerindeyiz. İstiklâl Savaşı’nın zor günlerindeyiz. Düşman her yanı sarmış, elimiz kolumuz bağlanmış. Sonra biri Yunus, biri Hacı Bektaş-ı Veli… Anadolu’nun aynı yöne bakan iki manalı gözü.Bu savaşta iki gözün bir hedefe bakması dengeyi bozmuş. İşte bu bakışın önderi ATATÜRK, hedefi CUMHURİYET’tir.